Kultura organizacyjna w zarządzaniu - recenzja
Bartosz Majewski
Recenzja
Od końca lat dziewięćdziesiątych wśród polskich menedżerów można zaobserwować wzrastające zainteresowanie kulturą organizacyjną. O ile w początkowym okresie transformacji uwaga rodzimych praktyków biznesu koncentrowała się na elementach strategicznych, związanych przede wszystkim z wypracowaniem trwałych przewag konkurencyjnych, to w ostatnich kilku latach można było zaobserwować stale zwiększający się popyt na wszelkiego rodzaju wiedzę związaną z "miękkim zarządzaniem". Odpowiedzią na wzrost popytu była między innymi większa podaż publikacji książkowych poświęconych zagadnieniom kultury organizacyjnej (w ostatnich kilku latach w Polsce ukazało się kilkanaście pozycji poświęconych problematyce kultury organizacyjnej), większa liczba przeprowadzonych badań oraz organizowanych konferencji i szkoleń. Rozpowszechnienie tego obszaru tematycznego zarówno w działalności wydawniczej, jak i w działalności badawczej i szkoleniowej wynika przede wszystkim z uświadomienia sobie przez menedżerów i teoretyków zarządzania dystansu, jaki dzieli polskie przedsiębiorstwa od rozwiązań wypracowanych przez przedsiębiorstwa międzynarodowe, a jednocześnie próby znalezienia narzędzi, które pozwolą ten dystans zmniejszyć. Większość pozycji poświęconych kulturze organizacyjnej wydanych w ostatnich latach w Polsce zazwyczaj koncentrowała się na:
- przedstawieniu kultury organizacyjnej jako narzędzia zarządzania zasobami ludzkimi (kultura jako narzędzie integrujące i zwiększające przywiązanie pracowników do organizacji oraz - poprzez unifikację zachowań - ułatwiające sprawowanie kontroli);
- zaprezentowaniu kultury organizacyjnej z perspektywy wpływu kultur narodowych (wraz ze strategiami zachowania w wielokulturowym otoczeniu);
- problematyce pomiaru i optymalizacji kultury (coraz bardziej szczegółowych metodach określenia dopasowania kultury do zmian zachodzących w otoczeniu organizacji i rekomendowanych działaniach korygujących).
Po dwóch pierwszych rozdziałach wprowadzających (definiujących kulturę organizacyjną w różnych modelach badawczych, pokazujących znaczenie i sposoby diagnozowania kultury oraz dokonujących przeglądu literaturowego relacji między kulturą i strategią), w kolejnych częściach autorzy prezentują, w jaki sposób kształtować każdą ze składowych kultury organizacyjnej, tak aby w jak największym stopniu ułatwiać realizację przyjętej przez przedsiębiorstwo strategii.
W rozdziale poświęconym zarządzaniu zasobami ludzkimi autorzy, oprócz opisania tradycyjnych powiązań między elementami polityki personalnej a kulturą i strategią, wskazali na znaczenie marketingu personalnego jako narzędzia utrwalania wartości kulturowych.
W kolejnych rozdziałach, poświęconych komunikacji, przywództwu i motywowaniu, wykazano, że przełożenie tych elementów kultury organizacyjnej na strategię organizacji możliwe jest tylko wtedy, gdy są one osadzone w systemie norm i wartości organizacji oraz doprowadzają do ukształtowania spójnych postaw i zachowań wobec wyborów strategicznych przedsiębiorstwa.
W rozdziale siódmym, opisującym procesy budowania zespołów, autorzy, oprócz wyodrębnienia czynników wpływających na efektywność zespołu, przeanalizowali funkcjonowanie grup formalnych i nieformalnych oraz przedstawili rekomendowane sposoby postępowania w przypadku narastającej wewnętrznej rywalizacji i eskalacji zjawisk konfliktowych w organizacji.
Ostatnia ze składowych kultury - działania public relations - została w omawianej pozycji ukazane przez pryzmat zależności między wizerunkiem firmy a narzędziami budowy przewagi konkurencyjnej w oparciu kontakt z otoczeniem zewnętrznym.
Wartościowym podsumowaniem każdego rozdziału są zastosowane przez autorów opisy rzeczywistych przypadków (zarówno polskich, jak i międzynarodowych), ilustrujących omawiane problemy, wraz z praktycznie stosowanymi rozwiązaniami.
Opisana pozycja w zamierzeniu autorów miała być przeznaczona przede wszystkim dla studentów, ale nowatorskie podejście prezentacji każdego z omawianych elementów kultury organizacyjnej poprzez analizę jego wpływu na strategię organizacji, a jednocześnie liczne odniesienia do najświeższego dorobku naukowego powodują, że Kultura organizacyjna w zarządzaniu, pod redakcją Grażyny Aniszewskiej, będzie wartościową lekturą również każdego praktyka zarządzania, a także źródłem inspiracji dla środowiska naukowego.
Dodaj do: Facebook Wykop Twitter.com Digg.com
Komentarze
Nie ma jeszcze komentarzy do tego artykułu.
Przypisy
1 Grażyna Aniszewska, Kultura organizacyjna w zarządzaniu, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2007.