Wprowadzenie

Szacunek dla człowieka i dostrzeganie w pracowniku źródła wiedzy, a nie jedynie źródła kosztów, to cechy współczesnej organizacji. Dzielenie się wiedzą i jej rozpowszechnianie to kluczowe procesy decydujące o przewadze konkurencyjnej organizacji, a posiadanie wiedzy nie gwarantuje sprawnej realizacji wspomnianych procesów. Dlaczego wobec tego pracownicy tak niechętnie wymieniają się tą wartością niematerialną, której przecież im nie ubywa? Czy są oceniani za posiadanie wiedzy, czy również za dzielenie się nią? Czy pracownicy, którzy wcześniej, w trakcie nauki, byli uznawani za najlepszych, staną się przykładem, jak dzielić się wiedzą z innymi? Co sądzą uczniowie i studenci o dzieleniu się wiedzą? W opracowaniu przedstawiono wyniki badań pilotażowych nad świadomością znaczenia procesu dzielenia się wiedzą, prowadzonych wśród uczniów szkół ponadgimnazjalnych oraz studentów. Wstępne wyniki wskazują, że uczniowie i studenci osiągający najwyższe oceny nie należą do tych, którzy się najchętniej dzielą wiedzą z innymi. Dzielenie się wiedzą nie jest zjawiskiem nowym. Dostrzegane jest na każdym etapie życia. Już od najmłodszych lat rodzice przekazują swoim dzieciom wiedzę, którą one przyswajają, a następnie wykorzystują. Naturalna ciekawość świata u dziecka jest rozwijana lub też tłumiona przez bliższe i dalsze otoczenie. Podobnie dzieje się w trakcie wszystkich etapów edukacji: od kształcenia przedszkolnego przez gimnazjalne po wyższe. Obserwacje autorów opracowania wskazują na to, że z uwagi „encyklopedyczny” program szkolny i bardzo rozbudowany program kształcenia na studiach (przynajmniej politechnicznych, dobrze znanych autorom) zajęcia odbywają się najczęściej zgodnie z zasadą teacher-centre. Dopiero od niedawna, w związku z wdrażaniem Krajowych Ram Kwalifikacji w Polsce, dyskutuje się o wprowadzaniu podejścia student-center, zgodnie z którym nauczyciel ma stać się przewodnikiem po wiedzy, a nie jedynie osobą podającą wiedzę.

We współczesnych organizacjach dominuje praca w zespołach, tworzonych w zależności od potrzeb, a jej efekty będą tym większe, im bardziej członkowie zespołu docenią, nie tylko w teorii, rangę dzielenia się wiedzą. Pojawiają się przy tym najróżniejsze bariery kulturowe i organizacyjne². Ważnym elementem kultury organizacyjnej, stanowiącym barierę w dzieleniu się wiedzą, jest m.in. brak przyzwolenia na popełnianie błędów³. W kulturze promującej współzawodnictwo, która dostrzegalna jest obecnie na rynku pracy, relacje pomiędzy członkami organizacji są zachwiane. Dominują postawy wrogości, często pojawiają się konflikty, a wzajemne stosunki zazwyczaj mają charakter formalny. Wrogość przejawia się w unikaniu dzielenia się wiedzą z osobami, dla których dana wiedza mogłaby być przydatna, w oczekiwaniu na popełnienie przez nie błędu⁴. To, czy i w jakim stopniu pracownicy będą dzielili się swoją wiedzą oraz doświadczeniem, zależy w dużej mierze od postrzegania przez nich znaczenia dzielenia się wiedzą na wcześniejszych etapach życia.

Dzielenie się wiedzą i doświadczeniem pomiędzy jednostkami jest procesem dwustronnym⁵. Z jednej strony następuje przekazanie wiedzy (jawnej czy ukrytej), z drugiej strony jej przyjęcie. Istotne jest sprzężenie zwrotne w tym procesie, które zapewnia, że odbyła się absorpcja danego zasobu wiedzy przez odbiorcę. Podstawowym założeniem transferu wiedzy jest przekazywanie jej w celu poszerzania istniejących zasobów wiedzy. W związku z tym wyróżnia się strumienie transferu wiedzy przepływające między jednostkami w ramach struktur wewnętrznych, w strukturze zewnętrznej organizacji oraz pomiędzy wszystkimi tymi elementami⁶. Ciekawym i stosunkowo nowym sposobem dzielenia się wiedzą w strukturach zewnętrznych jest korzystanie z portali społecznościowych i crowdsourcingu⁷.

Dzielenie się wiedzą odgrywa kluczową rolę we współczesnej organizacji. Świadomość znaczenia dzielenia się wiedzą i skłonność do dzielenia się kształtują się już w trakcie nauki szkolnej i uniwersyteckiej. Instytucje edukacyjne są bowiem pierwszymi z miejsc, w których młody człowiek styka się z dzieleniem się wiedzą, ma szanse dostrzec zarówno bariery, jak i czynniki temu sprzyjające. Dlatego właśnie uznano, że interesujące będzie zebranie opinii uczniów szkół ponadgimnazjalnych oraz studentów na temat dzielenia się wiedzą i zbadanie ich zależności od średniej ocen respondentów. Autorzy stawiają tezę, że wspomniane świadomość i skłonność uczniów oraz studentów będą stanowiły istotne czynniki decydujące o przebiegu procesu dzielenia się wiedzą w pracy zawodowej. Autorów nurtuje też pytanie, czy uczniowie osiągający najlepsze wyniki w nauce są osobami, które staną się w przyszłości równie dobrymi pracownikami w organizacjach opartych na wiedzy - jeśli przyjmiemy, że istotnym wyznacznikiem jakości pracy będzie pozytywne podejście do dzielenia się wiedzą.

Dzielenie się wiedzą w opinii uczniów i studentów

Narzędziem badawczym był kwestionariusz ankietowy zawierający, poza wstępem i metryczką, zarówno pytania kwalifikujące, jak i merytoryczne. Te ostatnie dotyczyły m.in. interpretacji dzielenia się wiedzą przez respondentów, motywów dzielenia się (lub niedzielenia się) wiedzą, okoliczności, w jakich dochodzi do transferu wiedzy, oraz aspiracji naukowych i zawodowych respondentów.

W badaniu wzięły udział dwie grupy respondentów: uczniowie ostatnich klas szkół średnich (liceów ogólnokształcących, profilowanych i techników zawodowych) oraz studenci IV i V roku różnych kierunków jednolitych studiów magisterskich, a także studiów II stopnia. Pierwsza grupa składała się z 50, a druga - ze 100 respondentów. Badanie przeprowadzono w sposób bezpośredni w okresie od listopada 2009 roku do końca lutego 2010 roku.

Respondentów wybrano, kierując się tym, że już niebawem podejmą oni pracę (lub studia), a doświadczenie, które zdobyli w trakcie wcześniejszej nauki, będzie miało kluczowy wpływ na ich funkcjonowanie w organizacjach, także tych uczących się, zarządzających wiedzą czy charakteryzujących się kulturą nastawioną na dzielenie się wiedzą.

Grupa uczniów szkół średnich składała się z 26 kobiet oraz 24 mężczyzn w wieku 18-20 lat. Ponad trzy czwarte respondentów stanowili mieszkańcy miast, natomiast pozostałe osoby były mieszkańcami wsi.

W grupie studentów znalazły się osoby w wieku 22-28 lat, z czego 58 proc. stanowiły kobiety. Większość, bo aż 80 proc. respondentów mieszka w miastach. Ze względu na kierunek kształcenia dominowali studenci ochrony środowiska (30 proc.), udział w badaniu wzięli ponadto studenci zarządzania (21 proc.), budownictwa (18 proc.), elektroniki i informatyki (13 proc.), ekonomii (8 procent). Najmniej liczną grupę stanowiły osoby studiujące farmację i medycynę (8 procent). Respondenci, zarówno w przypadku szkół średnich, jak i wyższych, pochodzili z województwa pomorskiego oraz warmińsko-mazurskiego.

Badania nie pozwalają na jednoznaczne formułowanie wniosków, ale na uzyskanie wstępnego zarysu stanu świadomości znaczenia dzielenia się wiedzą i zainteresowania tą kwestią wśród badanych.

Czym jest dzielenie się wiedzą?

Respondenci (studenci i uczniowie), odpowiadając na tak sformułowane pytanie otwarte, udzielali bardzo zróżnicowanych odpowiedzi. Były one porządkowane poprzez słowa-klucze. W ten sposób stworzono kilkanaście kategorii odpowiedzi (tabela 1 i tabela 2). Intencją autorów było ustalenie, w jakim stopniu dzielenie się wiedza jest postrzegane jako proces dwukierunkowy.

Tabela 1. Badani studenci uważają, że dzielenie się wiedzą to:

Lp.	Stworzone kategorie	Liczba odpowiedzi
1.	praca i nauka w grupie	8
2.	przekazywanie informacji w jak najprostszy sposób	10
3.	przekazywanie swojej wiedzy w jak najprostszy sposób	11
4.	udostępnianie i przekazywanie wiedzy zawartej w notatkach, materiałach, publikacjach, wykładach	7
5.	bezinteresowna pomoc innym (w nauce, pracy)	10
6.	upowszechnianie swojej wiedzy, opinii, poglądów na forach internetowych, czatach, portalach społecznościowych	3
7.	przekazywanie doświadczeń zarówno w teorii, jak i praktyce	5
8.	przekazywanie innym wiedzy i doświadczeń, które zdobyło się w przeszłości	10
9.	pomoc w nauce, pracy tym, którzy o to proszą (korepetycje, konsultacje naukowe itp.)	10
10.	wymiana wiedzy	3
11.	wymiana informacji	4
12.	poszerzanie swojej wiedzy w oparciu o wiedzę innych oraz wzbogacanie wiedzy innych swoją	5
13.	dyskusje, zadawanie pytań dotyczących różnorodnych tematów (spostrzeżenia, poglądy, pomysły)	5
14.	inne odpowiedzi	9

Źródło: opracowanie własne na podstawie odpowiedzi zawartych w kwestionariuszach
Zaskakuje to, że dzielenie się wiedzą⁸ jest na ogół postrzegane jako proces jednokierunkowy (ponad połowa wskazań studentów): od nadawcy do odbiorcy. Wśród respondentów - uczniów szkół średnich ok. 40 proc. postrzega proces dzielenia się wiedzą jako przepływ wiedzy w jednym kierunku. Zastanawiać może fakt, że wyniki badań dotyczących tej kwestii zbliżone są również w grupie studentów. Być może (jest to teza współautorki opracowania - dyplomantki na Wydziale Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej) taki rezultat jest efektem tego, że młodzież studencka docenia wartość wiedzy o tyle, o ile przekłada się ona na wartość wymierną, a „wyścig szczurów”, który można zaobserwować wśród studentów nie sprzyja dzieleniu się wiedzą, gdyż pojawia się obawa przed utratą pozycji konkurencyjnej. Wyniki badań przeczą zatem przypuszczeniu (ku któremu skłaniał się drugi ze współautorów opracowania - wykładowca z ponad trzydziestoletnim stażem pracy na uczelni), że wśród studentów - a więc bardziej dojrzałych respondentów - dominować będzie opinia, iż dzielenie się wiedzą jest formą jej wymiany.

Tabela 2. Badani uczniowie uważają, dzielenie się wiedzą to:

Lp.	Stworzone kategorie	Liczba odpowiedzi
1.	możliwość rozwijania własnej wiedzy (utrwalenia własnej wiedzy) poprzez nauczanie innych	4
2.	pomoc w nauce (pracy) tym, od których pomoc uzyskało się w przeszłości	3
3.	przekazywanie swoich doświadczeń i umiejętności w sposób praktyczny i teoretyczny innym	8
4.	dyskusje, rozważania na różne tematy	3
5.	przekazywanie wiedzy własnej i przyswajanie wiedzy innych	3
6.	pomoc w nauce osobom, które wiedzą mniej i o taką pomoc proszą	12
7.	wymiana informacji	6
8.	użyczanie notatek	3
9.	wspólna nauka	4
10.	inne odpowiedzi	4

Źródło: opracowanie własne na podstawie odpowiedzi zawartych w kwestionariuszach

Znajomość procesu dzielenia się wiedzą

Z przeprowadzonego badania wynika, że 88 proc. studentów spotkało się z pojęciem dzielenia się wiedzą. Zdecydowana większość deklaruje, że o procesie tym dowiedziała się na uczelni (60 proc.), następnie - zetknęła się z nim w internecie (15 proc.) oraz w prasie i książkach (11 procent). W grupie licealistów 76 proc. ankietowanych spotkało się z pojęciem dzielenia się wiedzą, z czego 54 proc. w szkole, 16 proc. w internecie, a pozostała część w książkach i prasie.

Warto przytoczyć wybrane odpowiedzi na pytanie, czym jest dzielenie się wiedzą. Otóż według respondentów jest to:

• Rozpowszechnianie swoich umiejętności w szerokim gronie odbiorców (student, IV rok, ochrona środowiska);
• Pomoc innym osobom, uzupełnianie wiedzy między rówieśnikami, przyjemność w dzieleniu się czymś, co się posiada (studentka, V rok, ochrona środowiska);
• Przekazywanie informacji, które mogą wzbogacić, poszerzyć dotychczasowy zasób wiedzy danej osoby, prowadząc do rozwoju umysłowego (studentka, IV rok, farmacja);
• Wspólne spotkania i uzupełnianie wiedzy nawzajem, korepetycje dawane innym, nawet dzielenie się odpowiedziami na sprawdzianach (uczeń, III klasa LO);
• Rozmawianie, dyskutowanie na temat różnych zagadnień związanych z nauką i sposobem jej zdobywania (uczeń, III klasa LO);
• Przekazywanie innym w prosty sposób rzeczy trudnych (studentka, IV rok, ochrona środowiska);
• Rozmowa z ludźmi na różne tematy, dzielenie się poglądami, spostrzeżeniami (studentka, IV rok, ochrona środowiska);
• Udostępnienie drugiej osobie informacji, własnych sądów, doświadczenia i sprawdzonych skutecznych rozwiązań, które mogą przyczynić się do korzystnego rozwiązania danego problemu (studentka, V rok, zarządzanie);
• Dążenie do celu poprzez korzystanie z potencjału wszystkich ludzi chcących zdobywać nową wiedzę (student, V rok, zarządzanie);
• Przekazywanie dotychczas zdobytych doświadczeń i wiadomości osobom, które tego potrzebują. Jest to także możliwość własnego rozwoju intelektualnego poprzez naukę innych - utrwalanie wiedzy, którą się dzielę (uczeń, III klasa LO);
• Dbanie o rozwój innych osób, który potem ułatwia nam życie w społeczeństwie. Dzielenie się wiedzą jest też sposobem na rozwój swojej wiedzy (uczeń, III klasa LO);
• Jedna z najpiękniejszych zdolności, jaką obdarzona jest nasza rasa (student, V rok, budownictwo).

Motywy dzielenia się wiedzą

Wśród ankietowanych studentów 91 proc. zadeklarowało, że udziela pomocy osobom, które mają problem ze zrozumieniem zagadnień, realizacją projektów (ogólniej - z realizacją powierzonych zadań). Z tej grupy 59 proc. pomaga osobom, które o to prosiły. Około jedna trzecia studentów dzieli się wiedzą z bliskimi znajomymi. W najmniejszym stopniu na skłonność do dzielenia się wiedzą ma wpływ fakt, czy odbiorca i przekazujący wiedzę darzą się sympatią (wykres 1).

Wykres 1. Z kim respondenci najchętniej dzielą się wiedzą?*

* respondenci mogli zaznaczyć dowolną liczbę odpowiedzi

Źródło: opracowanie własne na podstawie przeprowadzonych badań
W grupie ankietowanych uczniów szkół średnich 94 proc. zadeklarowało pomoc w postaci dzielenia się wiedzą z innymi (kolegami, znajomymi). Najczęściej wskazywali oni (wykres 1), że udzielają takiej pomocy osobom, które o to proszą (51 proc.), natomiast 30 proc. respondentów zadeklarowało, że pomaga bliskim znajomym. Zastanawiające jest również to, że jedynie 2 proc. respondentów odpowiedziało, że udziela pomocy w takiej formie osobom zaufanym i darzonym sympatią.

Najczęściej wskazywanym przez studentów (69 proc.) motywem dzielenia się wiedzą było przekonanie, że jeśli pomogą, to w razie pojawienia się w przyszłości takiej konieczności także uzyskają pomoc od osób, z którymi podzielili się swoją wiedzą (wykres 2).

Wykres 2. Co kieruje respondentami, którzy dzielą się wiedzą?*

* respondenci mogli zaznaczyć dowolną liczbę odpowiedzi

Źródło: opracowanie własne na podstawie przeprowadzonych badań
Równie często studenci dzielą się wiedzą w reakcji na skierowaną do nich prośbę o taką pomoc (59 procent). Najrzadziej ujawnianym motywem dzielenia się wiedzą jest zaufanie do odbiorcy wiedzy, które wskazało jedynie 8 proc. respondentów. Uczniowie udzielający pomocy innym jako motyw, którym najczęściej się kierują, wskazali zasadę wzajemności (64 proc.), a także prośbę o taką formę pomocy (55 procent). Jedynie 4 proc. uczniów wskazuje zaufanie jako argument, który przemawia za dzieleniem się wiedzą (wykres 2).

Zainteresowanie pracą zespołową

Dzieleniu się wiedzą sprzyja praca zespołowa, dlatego zapytano respondentów o motywację pracy w grupie. Wśród ankietowanych studentów 66 proc. zadeklarowało, że zdarza im się przygotowywać do egzaminów w grupie, gdyż ucząc się w ten sposób - po pierwsze - można dowiedzieć się więcej (tak odpowiedziało 68 proc. spośród uczących się w grupie), a po drugie - w przypadku wątpliwości można je przedyskutować, co prowadzi do ich rozwiania oraz rozszerzenia wiedzy (62 procent). Rozkład odpowiedzi przedstawiono na wykresie 3.

Wykres 3. Motywacja respondentów do pracy w grupie*

* respondenci mogli zaznaczyć dowolną liczbę odpowiedzi, procenty na wykresie odnoszą się do liczby osób deklarujących naukę w grupie

Źródło: opracowanie własne na podstawie przeprowadzonych badań
Wśród badanych uczniów szkół średnich 50 proc. zadeklarowało, że zdarza się im uczyć w grupie. Najczęstszym argumentem przemawiającym za taką formą nauki był fakt, że można dowiedzieć się więcej, a możliwość podjęcia dyskusji prowadzi do rozwiania wątpliwości oraz pogłębienia wiedzy (wykres 3).

Czy najlepsi uczniowie dzielą się wiedzą?

Grupę badanych licealistów stanowili uczniowie bardzo dobrzy (średnia ocen 4,5 i wyższa) i dobrzy (średnia ocen 4,0-4,49), natomiast wśród studentów osoby o średniej ocen mniejszej niż 4,0 stanowiły 25 proc., połowa respondentów legitymowała się średnią 4,0-4,49, a 18 proc. - średnią 4,5 i wyższą⁹.

Tabela 3. Liczba respondentów wg średniej ocen

	3,00-3,49	3,50-3,99	4,00-4,49	4,50-4,99	>=5,00	Brak odpowiedzi	Razem
Uczniowie	0	0	15	30	5	0	50
Studenci	8	17	49	16	2	8	100

Źródło: opracowanie własne na podstawie przeprowadzonych badań

Średnia ocen a skłonność do dzielenia się wiedzą

Na podstawie odpowiedzi zawartych w kwestionariuszach studenckich podjęto próbę znalezienia związku pomiędzy odpowiedziami na wybrane pytania. Zależność pomiędzy średnią ocen a preferowanymi grupami, z którymi najczęściej dzielono się wiedzą, ilustruje tabela 4. Respondenci mieli możliwość wskazania dowolnej liczby preferowanych odbiorców wiedzy. Wskazanie danej grupy w tabeli określono słowem „TAK”. Brak wskazania interpretowano w ten sposób, że respondenci z tą grupą odbiorców nie są skłonni dzielić się wiedzą i w tabeli nazwano „NIE”. W tabeli pominięto respondentów, którzy nie wskazali żadnej odpowiedzi.

Tabela 4. Średnia ocen a skłonność do dzielenia się wiedzą - studenci*

Preferowany odbiorca wiedzy		3,0-3,99	>=4,0
Wszyscy	Tak	12	17
	Nie	10	54
Bliscy znajomi	Tak	15	15
	Nie	7	46
Koledzy, ale tylko ci, którzy o to proszą	Tak	21	29
	Nie	1	32
Osoby, od których uzyskano taką pomoc	Tak	12	13
	Nie	10	48
Zaufani i obdarzeni sympatią	Tak	1	7
	Nie	21	54
Ci, którzy darzą sympatią nadawcę	Tak	2	2
	Nie	20	59
Osoby nieradzące sobie z powierzonymi zadaniami	Tak	8	7
	Nie	14	54
Brak odpowiedzi**		3	6
Ogół grupy		25	67
Suma wskazań „Tak”		71	79
Suma wskazań „Nie”		83	347

* respondenci mogli wskazać dowolną liczbę odpowiedzi
** odnosi się do respondentów, którzy wskazali swoją średnią, ale nie zaznaczyli żadnej z grup, z którymi dzielą się wiedzą

Źródło: opracowanie własne na podstawie przeprowadzonych badań
Dane zawarte w tabeli 4 nie wskazują wyraźnej zależności pomiędzy wysokością średniej ocen a tym, z kim nadawca najczęściej dzieli się swoją wiedzą. Natomiast można zaobserwować, że wiedzą chętniej dzielą się osoby o średniej z przedziału 3,0-3,99 (proporcja pomiędzy liczbami osób dzielących się i niedzielących się wiedzą jest zbliżona do 1). Relacje te zmieniają się znacząco i wynoszą ok. 1:4-1:5 u osób ze średnią 4,0 i wyższą. Współautorka opracowania na podstawie własnych obserwacji wyjaśnia to faktem, iż osoby osiągające średnią ocen ok. 4,0 nie czują zagrożenia utratą profitów w postaci stypendium za wyniki w nauce (gdyż średnia jest zbyt niska), a także pozycji w grupie, gdyż znajdują się „na bezpiecznym miejscu w środku stawki”. Ponadto ciekawe jest spostrzeżenie, że osoby usytuowane w najwyższym przedziale średniej ocen (5,0 i wyższa) udzielają pomocy wyłącznie tym, od których taką pomoc wcześniej uzyskali oraz tym, którzy o taką pomoc poprosili. Natomiast w przypadku studentów z grupy o najniższej średniej (3,0-3,49)¹⁰ okazuje się, że najchętniej udzielają oni pomocy bliskim znajomym. Interesująca jest obserwacja, że niezależnie od średniej ocen tylko niewielki odsetek respondentów udziela pomocy osobom nieradzącym sobie z powierzonymi zadaniami oraz - co wydaje się zaskakujące - osobom, do których ma zaufanie i darzy je sympatią.

W przypadku grupy respondentów ze szkół średnich, ze względu na mniejsze niż w przypadku studentów zróżnicowanie ocen, nie było możliwości porównania skłonności do dzielenia się wiedzą uczniów o średniej ocen powyżej i poniżej 4,0.

Średnia ocen a zainteresowanie pracą w grupie

Autorzy starali się przeanalizować, czy średnia ocen studiujących respondentów ma wpływ na preferowaną przez nich formę pracy (tabela 5). Analizę ograniczono do grupy studentów, gdyż w grupie badanych uczniów szkół średnich zróżnicowanie ocen było zbyt małe. Okazuje się, że badani na ogół wybierali pracę zespołową w grupie znajomych, czego potwierdzeniem jest fakt, że studenci, których zadaniem ma być realizacja projektów (czy też grupowych zadań laboratoryjnych), na ogół sami organizują się w grupy i bardzo niechętnie podchodzą do propozycji losowego dobierania składu zespołów. Bardziej otwarte na pracę zespołową (niezależnie od składu grupy) są osoby ze średnią poniżej 4,0. Znamienne jest to, że studenci o średniej 5,0 i wyższej preferują pracę indywidualną, jednak ze względu na znikomą liczebność tej grupy badanych wyciąganie zbyt daleko idących wniosków nie jest uzasadnione.

Tabela 5. Średnia ocen a preferowana forma pracy*

	3,00-3,99	>=4,0
Praca zespołowa (różne osoby)	16%	10%
Praca zespołowa w grupie osób znajomych	32%	45%
Praca indywidualna	32%	27%
Praca indywidualna i zespołowa	16%	18%
Brak odpowiedzi	4%	0%
Ogółem	100%	100%

* respondenci mogli wskazać jedną z podanych odpowiedzi

Źródło: opracowanie własne na podstawie przeprowadzonych badań

Rozumienie pojęcia "dzielenie się wiedzą"

Znacząca część respondentów, którzy spotkali się z pojęciem dzielenia się wiedzą, błędnie je interpretuje, wskazując odpowiedź, która nie charakteryzuje tego procesu (tabela 7)¹¹. Zastanawia fakt, że studenci, którzy nie spotkali się z tym pojęciem, odpowiedź błędną wybierali rzadziej od tych, którzy to określenie znają. Trafne wskazanie poprawnej odpowiedzi może zatem świadczyć o większym zrozumieniu pojęcia dzielenia się wiedzą w tej grupie.

W przypadku uczniów szkół średnich sytuacja jest bardzo podobna - z tą różnicą, że odsetek osób wskazujących poprawną i błędną odpowiedź jest niezależny od faktu, czy respondenci zetknęli się z pojęciem dzielenia się wiedzą, czy też nie. Potwierdzają to dane zawarte w tabeli 6.

Tabela 6. Respondenci rozumieją dzielenie się wiedzą jako*:

	Upowszechnienie wiedzy, jakiej nie posiadają inni	Przekazywanie wiedzy, doświadczeń podczas spotkań i dyskusji	Nadawanie wiedzy formy, która ułatwi do niej dostęp	Warunki sprzyjające tworzeniu oraz wykorzystaniu wiedzy
Studenci
Którzy spotkali się z pojęciem dzielenia się wiedzą	58%	94%	42%	25%
Którzy nie spotkali się z pojęciem dzielenia się wiedzą	75%	83%	33%	17%
Uczniowie
Którzy spotkali się z pojęciem dzielenia się wiedzą	63%	82%	18%	26%
Którzy nie spotkali się z pojęciem dzielenia się wiedzą	83%	75%	17%	17%

* respondenci mogli wskazać dowolną liczbę odpowiedzi

Źródło: opracowanie własne na podstawie przeprowadzonych badań
Analizując liczby wskazań określeń oddających istotę dzielenia się wiedzą w zależności od średniej ocen, uzyskano następujący, ciekawy rezultat. Wraz z rosnącą średnią ocen udział respondentów, którzy wskazali odpowiedź błędną, a także tych, którzy wskazali odpowiedź poprawną, wzrasta (tabela 7)
Tabela 7. Średnia ocen a rozumienie istoty dzielenia się wiedzą*

	3,00-3,99	>=4,0
Upowszechnianie wiedzy, której nie posiadają inni	52%	63%
Przekazywanie wiedzy, informacji, doświadczeń podczas spotkań, dyskusji	92%	93%
Nadawanie wiedzy formy ułatwiającej do niej dostęp	24%	46%
Warunki sprzyjające tworzeniu i wykorzystywaniu wiedzy	24%	22%

* respondenci mogli wskazać dowolną liczbę odpowiedzi

Źródło: opracowanie własne na podstawie przeprowadzonych badań

Podsumowanie

Autorzy opracowania podjęli próbę zdiagnozowania stanu świadomości uczniów szkół ponadgimnazjalnych oraz studentów w kwestii pojmowania istoty i znaczenia dzielenia się wiedzą, a także motywów, którymi kierują się, dzieląc się wiedzą lub zachowując tę wartość dla siebie. Wyniki badań - zdaniem autorów - ze względu na niezbyt liczną próbę, można traktować jako wstępne. Skoncentrowano się głównie na zależności skłonności do dzielenia się wiedzą (praktyka) i świadomości zjawiska (teoria) od średniej ocen uzyskiwanych na danym etapie edukacji. Wyniki badań dają wskazówkę, że istotne jest podkreślanie w trakcie kształcenia na wszystkich poziomach istoty i znaczenia dzielenia się wiedzą w codziennej praktyce. Tego obecnie z pewnością brakuje.

Rezultaty badań pozwalają również na stwierdzenie, że osiąganie wysokiej średniej ocen w trakcie nauki nie jest tożsame z otwartością na dzielenie się wiedzą. Autorzy uważają, że potwierdzenie tej tezy w odniesieniu do szerszej grupy respondentów może dać odpowiedź na pytanie, czy wśród młodych ludzi - głównie tych, którzy osiągają wysokie wyniki w nauce - utrwala się przekonanie, że w praktyce zawodowej ocenia się posiadanie wiedzy, a nie dzielenie się nią, oraz że wiedza oznacza władzę, zatem dzielenie się wiedzą to utrata pozycji.

Ilustrację problemu podjętego w opracowaniu stanowi następujący fragment książki Vadima Makarenki pt. Tajne służby kapitalizmu, opisujący relacje pomiędzy studentami na współczesnych uczelniach:

Czym jest wyścig szczurów, co to dla was znaczy? - docieka socjolog z Millward Brown SMG/KRC. No jak to? Walką o okruchy - wyjaśnia Czarek (24 lat, student SGGW, interesuje się muzyką). - Na przykład na uczelni nie pożycza się notatek. Nie pomaga się sobie nawzajem. Wszyscy są sobie wrodzy.
Oczywiście zdarzają się wyjątki od reguły, choćby Aśka (25 lat, studentka SGH, interesuje się sportem, polityką i ekonomią, „pomocnik” SMG/KRC). - Ja jestem taka nienormalna, że nie tylko pożyczam notatki, ale jeszcze mówię, gdzie można znaleźć coś ciekawego¹².

Konkludując - autorzy dostrzegają zasadność weryfikacji osiągnięć w nauce mierzonych średnimi ocen poprzez sprawdzenie wiedzy, umiejętności i postaw zapisanych jako efekty kształcenia w Krajowych Ramach Kwalifikacji, wprowadzanych właśnie w życie w polskim szkolnictwie wyższym.

Świadomość znaczenia dzielenia się wiedzą i faktyczna skłonność do tego wśród młodzieży, a także poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, czy pracownicy osiągający w trakcie studiów najwyższe oceny dzielą się wiedzą w pracy zawodowej, z pewnością wymagają dalszych badań. Ważne jest, że Główny Urząd Statystyczny zamierza podjąć kompleksowe badania losów absolwentów szkół wyższych, gdyż te mogą pomóc w znalezieniu odpowiedzi.

Bibliografia

• Th. Davenport, L. Prusak, Working knowledge. How organizations manage what they know, Harvard Business School Press, 2000.
• J. Fazlagić, Know-how w działaniu. Jak zdobyć przewagę konkurencyjną dzięki zarządzaniu wiedzą, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2010.
• J. Fazlagić, Zarządzanie wiedzą w polskiej oświacie. Diagnoza i perspektywa zmian, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, 2009.
• G. Hamel, C.K. Prahalad, Przewaga konkurencyjna jutra, Businessman Book, Warszawa 1999.
• V. Makarenko, Tajne służby kapitalizmu, Znak, Kraków 2008.
• C.K. Prahalad, M.S. Krishnan, Nowa era innowacji, Wydawnictwa Profesjonalne PWN, Warszawa 2010.
• A. Riege, Three dozen knowledge-sharing barriers managers must consider, „Journal of Knowledge Management” 2005, t. 9, nr 3.
• K.E. Sveiby, Dziesięć sposobów oddziaływania wiedzy na tworzenie wartości, „e-mentor” 2005, nr 2, http://www.e-mentor.edu.pl/artykul_v2.php?numer=9&id=140.
• K.E. Sveiby, The organizational wealth. Managing & measuring knowledge-based assets, Berrett-Koehler Publisher Inc., San Francisco 1997.
• P. Yih-Tong Sun, J.L. Scott, An investigation of barriers to knowledge transfer, „Journal of Knowledge Management” 2005, t. 9, nr 2, 2005.